Er wonen bijna 130 miljoen mensen in Japan. Maar volgens de Bunkachoo (Het bureau voor Cultuur in Japan) zijn 209 miljoen mensen in Japan gelovig! Wat is daar aan de hand!?
Bij het grootschalige religie-onderzoek van de Bunkachoo werden mensen gevraagd om op een formulier hun geloofsovertuiging aan te kruisen. Veel Japanners kruisten meerdere religies aan. Geloof is voor Japanners namelijk een heel ander concept dan voor mensen in andere landen. Om dit te kunnen begrijpen moeten we even de geschiedenis induiken.
De inheemse religie van Japan is het Shintoisme: een soort natuurreligie. In het Shintoisme is er niet echt een God, niet echt een bijbel en niet echt een regelgeving. Wat Shintoisme kenmerkt zijn de vele rituelen en het respect voor de 'geest' van de natuur. Het centrale symbool voor Shintoisme is de rode Torii (zie afbeelding onderaan).
De eerste niet-Japanse religie die de eilanden bereikte was hetBoeddhisme. De Japanners maakten kennis met deze Indiase religie via de Chinezen. Omdat het Shintoisme zo divers en abstract was, was er genoeg ruimte om een aantal Boeddhistische elementen toe te laten in hun eigen religie; waaronder de Boeddha-figuur zelf.
De Europeanen brachten in de 16e eeuw het Christendom naar Japan. Missionarissen hebben flink hun best gedaan om zoveel mogelijk Japanners te bekeren; en met succes! De Japanners stonden open om naast het Shinto- en Boeddhisme ook enkele Christelijke elementen toe te laten in hun religieuze identiteit. Maar daar ging het mis. De Christenen accepteerden geen 'mix' tussen religies. Als je Christelijk wilde zijn was er geen ruimte voor iets anders. In de gebieden waar veel bekeerde Christenen woonden werden Shintoistische en Boeddhistische tempels vernietigd of omgebouwd tot kerk.
Deze intolerantie creëerde een anti-Christelijke tegenbeweging en het Christendom werd uiteindelijk verboden. Japan wilde even niets meer te maken hebben met andere landen. Voor een periode van ongeveer 215 jaar waren buitenlanders niet of nauwelijks welkom in Japan. Deze periode wordt ookwel Sakoku genoemd (Het land in ketens). De enige echte uitzondering waren de Nederlanders. Nederland was het enigeraam naar het westen. Het Japanse begrip Rangaku (Westerse studies) betekent daarom ook letterlijk Nederlandse studies.
Tegenwoordig is het Christendom in Japan veel zachter en kun je er, door de invloed van het westen, niet om heen. Men zegt wel eens: Een Japanner groeit op in Shinto-rituelen, trouwt in een Christelijke ceremonie en wordt begraven op de Boeddhistische manier. Voor de meeste mensen zijn al deze rituelen niet veel meer dan mooie tradities. Veel onderzoeken wijzen uit dat tussen 70 en 90 procent van de Japanners niet echt in een God gelooft.
----- Dit is normaal gesproken exclusief een Taalblog. Ik kreeg echter het verzoek om voor één keer over religie te schrijven. Ik zou er echter bij willen zeggen dat religie een ingewikkeld onderwerp is, en dat onderzoek naar religie niet altijd 100% betrouwbaar is. Met name Shintoisme is te complex om in een kort artikel als deze goed te omschrijven. -----
Leer Japans in Rotterdam of via Skype! Ga naar www.JNconnect.com
De inheemse religie van Japan is het Shintoisme: een soort natuurreligie. In het Shintoisme is er niet echt een God, niet echt een bijbel en niet echt een regelgeving. Wat Shintoisme kenmerkt zijn de vele rituelen en het respect voor de 'geest' van de natuur. Het centrale symbool voor Shintoisme is de rode Torii (zie afbeelding onderaan).
De eerste niet-Japanse religie die de eilanden bereikte was hetBoeddhisme. De Japanners maakten kennis met deze Indiase religie via de Chinezen. Omdat het Shintoisme zo divers en abstract was, was er genoeg ruimte om een aantal Boeddhistische elementen toe te laten in hun eigen religie; waaronder de Boeddha-figuur zelf.
De Europeanen brachten in de 16e eeuw het Christendom naar Japan. Missionarissen hebben flink hun best gedaan om zoveel mogelijk Japanners te bekeren; en met succes! De Japanners stonden open om naast het Shinto- en Boeddhisme ook enkele Christelijke elementen toe te laten in hun religieuze identiteit. Maar daar ging het mis. De Christenen accepteerden geen 'mix' tussen religies. Als je Christelijk wilde zijn was er geen ruimte voor iets anders. In de gebieden waar veel bekeerde Christenen woonden werden Shintoistische en Boeddhistische tempels vernietigd of omgebouwd tot kerk.
Deze intolerantie creëerde een anti-Christelijke tegenbeweging en het Christendom werd uiteindelijk verboden. Japan wilde even niets meer te maken hebben met andere landen. Voor een periode van ongeveer 215 jaar waren buitenlanders niet of nauwelijks welkom in Japan. Deze periode wordt ookwel Sakoku genoemd (Het land in ketens). De enige echte uitzondering waren de Nederlanders. Nederland was het enigeraam naar het westen. Het Japanse begrip Rangaku (Westerse studies) betekent daarom ook letterlijk Nederlandse studies.
Tegenwoordig is het Christendom in Japan veel zachter en kun je er, door de invloed van het westen, niet om heen. Men zegt wel eens: Een Japanner groeit op in Shinto-rituelen, trouwt in een Christelijke ceremonie en wordt begraven op de Boeddhistische manier. Voor de meeste mensen zijn al deze rituelen niet veel meer dan mooie tradities. Veel onderzoeken wijzen uit dat tussen 70 en 90 procent van de Japanners niet echt in een God gelooft.
----- Dit is normaal gesproken exclusief een Taalblog. Ik kreeg echter het verzoek om voor één keer over religie te schrijven. Ik zou er echter bij willen zeggen dat religie een ingewikkeld onderwerp is, en dat onderzoek naar religie niet altijd 100% betrouwbaar is. Met name Shintoisme is te complex om in een kort artikel als deze goed te omschrijven. -----
Leer Japans in Rotterdam of via Skype! Ga naar www.JNconnect.com
No comments:
Post a Comment